Enkele getuigenissen

 

 

"Het was een erg inspirerende en inzichtgevende workshop met de paarden ondanks mijn aanvankelijke bibber benen voor de paarden, heb ik toch genoten". C.

 

"Mijn verwachtingen lagen nogal hoog besefte ik toen ik 's avonds op weg naar huis heerlijk in de file stond én ze werden ingelost...Bedankt daarvoor aan alle dames en paarden". E.

 

"Een ontmoeting tussen en met paarden.  Geen discussie, geen verklaringen, geen excuses, geen woorden nodig.  Ervaren, in het nu zijn, en met een hoop inzichten terug naar huis!" D.

 

 

 

 

Een beetje sceptisch begon ik aan de sessie equicoaching. Als thema koos ik 'twijfels'. Ik meende te werken rond de twijfels die ik soms heb als ik met mijn eigen paard wil werken. Door het stellen van een aantal eenvoudige, gerichte vragen kwamen er diepere oorzaken naar boven. Petra haalde een aantal woorden aan die in mijn verhaal meermaals naar boven kwamen. Eigenlijk bleek dat 'twijfels' en het bijhorende uitstelgedrag door andere onzekerheden werden veroorzaakt. We besloten om te werken rond 'zelfzekerheid en vertrouwen'.

Ik moest een paard uit de kudde kiezen dat mijn 'zelfverzekerde ik' voorstelde. Ik moest een sprong zetten en die samen met mijn 'zelfverzekerde ik' nemen. Het gekke was dat ik deze opdracht wilde bekijken vanuit mijn ervaring met paarden maar dat ik mezelf toch tegenwerkte door in patronen te vervallen die me in het dagelijkse leven ook hinderen. Ook hier konden Petra me, door middel van eenvoudige vragen en het benoemen wat zij zag, inzicht geven.

Zelfs met de beperkingen van de workshop: het publiek dat keek, de korte tijd die voorzien was,.. heb ik echt het gevoel dat ik een beter inzicht heb gekregen in bepaalde patronen van mijn leven.

Ik kom zeker nog eens terug in, om in een rustige setting, verder te werken aan de start de we in deze sessie maakten.

K.

 

 

 

Op 26 oktober 2014 ben ik de workshop 'houding' gaan volgen.

Ik heb hier bijgeleerd, zowel rond mijn houding op het paard alsook over mezelf. Het probleem dat steeds terug kwam tijdens mij rijlessen die ik al een tijdje volg, was dat ik mijn linkerbeen steeds optrok.

Mijn lesgeefster gaf mij daar iedere les de opmerking over ,maar steeds weer ging mijn linkerbeen omhoog.

Daarom mijn besluit om naar de workshop te gaan en dit probleem aan te pakken.

Tijdens deze les zat ik zonder zadel op het paard en was het de bedoeling dat ik voelde hoe mijn lichaam bewoog.

Ik vond het al een grote ervaring om zonder zadel op een paard te zitten, dit had ik nog nooit eerder gedaan. Met mijn ogen toe trachtte ik te zoeken naar hoe mijn lichaam aan het bewegen was terwijl het paard rondstapte. Eerste vond ik het niet makkelijk om het te verwoorden maar uiteindelijk lukte het me om tot een goede bevinding te komen.

Terwijl we aan het praten waren en aan het stappen, gingen we over gaan naar een lichte draf en ik mocht het paard niet vasthouden.

Hierbij bleek dat ik te weinig zelfvertrouwen had en toch wel enige schrik had. Dit werd duidelijk daar mijn linkerbeen direct omhoog ging en mijn handen vastklampten aan de voltigesingel die op het paard lag. Beetje per beetje durfde ik loslaten maar mijn been had toch nog snel de neiging om naar boven te komen.

Ik schrok zelf een beetje dat we tot deze conclusie gekomen waren, maar het is wel waar.

Intussen heb ik mijn eerste les met mijn lesgeefster achter de rug en ik werk daar nu rond zelfvertrouwen en de schrik overwinnen.

Geen gemakkelijke opdracht, maar beetje per beetje gaat dit goed komen.

Nu start ik misschien helemaal van nul terug, maar ik ben Petra bijzonder dankbaar dat ze mij tot dit inzicht heeft gebracht?

Hierdoor kan ik daar aan werken en meer leren en beter rijden op termijn.

Deze workshop was dus een echte aanrader!

Hanna

 

 

 

 

 

 

Ik kwam 2 jaar geleden terecht bij Petra en haar kudde omdat ikzelf wat persoonlijke problemen had, ik ben ook niet een echte prater als het over gevoelens gaat en ik sta op nummer 1 van alles opkroppen. 

Toen ik de eerste keer bij haar kwam dacht ik "wat kunnen de paarden mij nu iets wijs maken?" De eerste sessie was een kennismaking met de kudde en Petra zelf. 

Ookal ben ik iemand die niet snel mensen vertrouw, voelde ik me direct gerust bij haar en de mooie kudde. Ik werd niet gedwongen en ik kreeg heel veel tijd! 

De sessies die er dan op volgde, daar heb ik soms enorm met mijn mond open gestaan. 

Hoe de paarden wel op mij reageerde, het was soms enorm verrassend, mooi maar ook confronterend. 

Ik heb vooral geleerd om in het hier en nu te leven en denken, maar ook wat zelfverzekerder te worden en dat een paard je steun en toevertrouwen kan zijn.

Ook heb ik een helemaal andere kijk gekregen op mijn paardjes thuis, door dit te volgen is de band tussen mijn paarden en mij versterkt. Ik vertel hun sneller als er iets mis is met mij, als ik dit niet doe dan lopen ze van me weg. 

 

Mijn gedacht over "wat kunnen de paarden mij nu iets wijs maken?" Is helemaal veranderd! Zij kunnen heel veel betekenen voor de mensen!

Petra is een prachtige vrouw die haar job doet met een heel groot hart voor mens en dier. Wat haar siert is haar prachtig karakter, heel duidelijk, betrouwbaar en geduldig! 

Haar kudde maakt het helemaal af. 

Het is een echte aanrader voor iedereen, ookal heb je geen eigen paarden of dieren, dit is helemaal niet erg. 

 

Ik wil Petra en de paardjes enorm hard bedanken omdat ze me zoveel geleerd hebben. Enorm hard bedankt voor het vertrouwen en het engelen geduld! 

Anoniem

 

 

 

 

 

Een blik op mijn ervaring met equicoaching

Mijn hele leven al hou ik van dieren : honden, katten, konijnen, vogels, … en paarden!

Paarden : prachtige dieren! Hun ogen die zo in je ziel lijken te kijken, hun fluwelen lippen die zo zacht aanvoelen tegen je hand, hun lange sierlijke benen, hoe ze lopen, hoe ze hun manen schudden, …

Nochtans zag ik twintig jaar geleden een jongen afgeworpen worden door een paard dat schrok en steigerde. Als gevolg daarvan kreeg ik ook enorm veel ontzag voor deze dieren en was ik altijd heel voorzichtig in hun buurt. Ik vertrouwde hen niet helemaal, denk ik.

Toch hebben ze me altijd geprikkeld. Ik droom wel eens dat ik op de rug van een paard over het strand galoppeer of dat ik een ros de manen kam. Maar met uitzondering van de twee jaren dat mijn man en ik sporadisch de paarden van vrienden gingen voederen of kammen bleef het steeds bij dromen.

Tot ik de 300ste “liker” van de facebookpagina van De Paardenbloem werd en daarmee een workshop met paarden won. De enige tip die ik van Petra kreeg, was dat ik zou gaan werken met paarden, maar voor de rest bleef de inhoud van de workshop een verrassing.

Groot was mijn verbazing toen bleek dat Petra’s collega’s waar ze over sprak allemaal paarden waren. Vijf stuks om precies te zijn. “Zij doen samen met mij het werk, dus zijn het mijn collega’s”, was Petra’s uitleg. Bij haar mogen paarden nog echt paard zijn, dat heb ik wel onthouden en gezien. Paarden zijn groepsdieren, dus leven ze samen en niet alleen. Ze worden niet door “de baas” op stal of op de weide gezet. Ze kunnen zelf kiezen of ze binnen of buiten gaan. Ze voelen zich goed en dat merk je aan hen. Ze lopen er heel ontspannen bij.

De workshop begon met een “babbeluurtje”. Niet even wat bijkletsen onder vriendinnen, maar het beantwoorden van gerichte vragen in functie van het latere werken met de paarden. Dit vond ik het moeilijkste deel van de workshop. Ik denk dat het voor Petra een hele uitdaging was om me mijn rationele nuchtere ik even te laten opzij zetten en mee te gaan in de zoektocht naar werkpunten. Ik was immers probleemloos naar Waasmunster gekomen. Zo dacht ik althans … Na een tijdje kwamen er toch enkele zaken naar boven, waar ik graag wat verandering in wou.

Toen werd het tijd om met het echte werk te beginnen.

Mijn eerste taak : “Kies zelf een paard waarvan je voelt dat ze bij jou past of waar je eigenschappen bij ziet die je zelf ook hebt”. Hoe moest ik dat doen? Ik kende geen van de vijf oh zo verschillende dieren. Ik vroeg en kreeg de tijd om persoonlijk met elk van hen kennis te maken. Op basis van wat ik zag, hoorde en aanvoelde koos ik een grote zwarte merrie uit. Ik leerde van Petra dat alle paarden die dag dezelfde naam hadden als ikzelf. Ik begreep de boodschap : Zij stelden mij voor. Ik wist toen nog niet waarom, maar dat ontdekte ik later.

Mijn tweede opdracht bestond eruit om de drie werkpunten die uit ons gesprek naar boven kwamen een plaats te geven in de weide, terwijl ik me inbeeldde dat die weide mijn leven voorstelde. Ik plantte mijn “problemen” bewust heel centraal in de wei of net heel ver weg in een hoekje.

Vervolgens kreeg ik het touw van het halster in mijn handen en kreeg ik de opdracht om met “mijn” paard naar die bewuste plaatsen te wandelen, terwijl ik heel sterk aan dat ene werkpunt dacht. Wat volgde was merkwaardig. Aan de hand van de verschillende reacties van mijn compagnon, de observaties van Petra en de besprekingen tussenin kwam ik tot een aantal conclusies. Ja, je leest het goed : IK kwam tot die conclusies! Het is de bedoeling van equicoaching dat je zelf bepaalde inzichten krijgt en mogelijke oplossingen ziet. Dat het een rationele, nuchtere vrouw als ikzelf gelukt is om dit op deze manier te doen, bewijst voor mij dat Petra en haar collega’s hun stiel goed kennen.

Ik vind het moeilijk om te beschrijven wat ik tijdens dat half uur (of was het een uur of meer?) op de weide allemaal dacht en voelde. Eén ding is zeker : ik vond dat wandelen en communiceren met het paard heel vredevol, intiem zelfs. Alsof zij mijn gedachten kon lezen en me vertelde dat het ons geheim bleef.

Daar op die weide, zo alleen met “mijn” paard, bleef er geen enkel spoor meer over van het wantrouwen (als ik het zo mag noemen) dat ik had tegenover paarden. De rust van “mijn” merrie straalde op mij af, ik streelde haar zonder een zweem van angst, voelde elke trilling net zoals zij mijn inwendige en uitwendige trillingen opving, ik legde mijn hoofd tegen haar hoofd, keek van dichtbij in haar ogen, … Ik had voor 200% vertrouwen in “mijn” meisje en blijkbaar was dat omgekeerd ook het geval.

Ik ben Petra enorm dankbaar dat ze mij de gelegenheid gaf om deze ervaring te hebben.

Deze dame hier is met een glimlach naar huis gereden, want ondanks de vrieskou, die tot in al mijn botten voelbaar was, bemerkte ik ook een heerlijke warmte op de plaats van mijn hart. Ik zei het al eerder : Paarden zijn prachtige dieren!

 

Valerie

 

 

 

 

Mijn hoofddoel om sessies equicoaching te volgen kwam omdat ik te kampen had met een burn-out.
Bij het afschuimen van het internet kwam ik uit bij equicoaching dat o.a.ook gebruikt wordt bij burn-out en stress.
Ik kende het niet... equicoaching was me vreemd maar mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en het leek me een leuke manier om iets aan mijn 'probleem' te doen.
Tijdens de eerste sessie en verkennend gesprek koos ik om te werken aan zelfvertrouwen en terug mezelf worden...ook was er al een opdracht aan gekoppeld met de paardjes...ik stond versteld hoe het paard reageerde op mijn stemming, gevoel en gedragingen...
Dat was al een eerste confronterende vaststelling en stof tot nadenken...
Ook tijdens de volgende sessies kom je door middel van vraagstelling, begeleiding van Petra en opdrachtjes met de paarden tot bepaalde inzichten. Vooral de laatste sessie bleek zeer doorslaggevend te zijn voor mij...
Het idyllische kader, een perfect zonnige dag, de paardjes en de juiste vraagstelling door Petra maakten dat ik tot het inzicht kwam wat ik voor ogen had! Een enorme opluchting overviel me en er leek wel of er een enorme last van mijn schouders gevallen was...deze opluchting heb ik nog een hele dag meegedragen...ik had het gevoel dat het begin van mijn geestelijk herstel was ingezet!
Mijn dank gaat uit naar Petra voor haar deskundige begeleiding en om me zodoende weer op het juiste pad te zetten!
Een aanrader!

 

Anoniem